Hoe het allemaal begon….

Ik ben denk ik altijd al wel iemand geweest die het zonde vind om dingen weg te gooien die nog niet kapot zijn (of met een beetje moeite te repareren zijn), als ik in mijn kledingkast kijk durf ik met een hoop kledingstukken niet meer de straat op (en zo moeilijk ben ik daar niet in :-p) maar ze zijn nog prima voor in huis. Als familie en vrienden om mij heen, iets weg willen gooien, hoor je mij al gauw zeggen; geef maar aan mij, daar kan ik nog wel wat mee. Ook mijn meubels zijn grotendeels re-used, ik denk dat ik het gewoon leuk vind om van iets wat een ander niet meer wil hebben, weer iets leuks te maken. Daarnaast scheelt het dat ik totaal niet materialistisch ben ingesteld. Maar natuurlijk ben ik net als iedereen wel gewoon mens en ga ik ook nog wel eens de deur uit om 1 klein dingetje te halen, in een winkel waarvan de naam begint met een a en eindigt op n, en kom ik met een tasje vol spullen thuis die ik totaal niet nodig heb, maar in de winkel erg noodzakelijk leken.

In mijn werkleven heb ik altijd functies gehad die te maken hadden met de supply chain. Dit zijn alle activiteiten en goederen bewegingen vanaf het moment dat iets nog een grondstof is tot dat het bij de consument is. Van logistiek planner tot materiaal planner tot uiteindelijk supply chain manager, niet omdat ik daar nu perse voor gestudeerd had maar plannen heeft voornamelijk te maken met een manier van denken die toevallig bij de mijne past waardoor ik dit van nature heb meegekregen.

Zo ging het dan ook in 2012 toen ik bij een opstartend bedrijf begon als planner maar de kans kreeg om mee te groeien met het bedrijf en na 2,5 jaar als supply chain manager mijn eigen afdeling had. Vervolgens bood de directeur aan om mijn HBO studie Supply Chain Management te betalen, en hoewel ik er destijds niet al te veel zin in had (na 2,5 jaar lang 60 uur per week gewerkt te hebben), kan ik nu alleen maar dankbaar zijn voor de kans die ik toen heb gekregen.

En zo begon het dus, mijn eerste kennismaking met duurzaamheid.

Je vraagt je nu misschien af wat supply chain management nou te maken kan hebben met duurzaamheid en dat begrijp ik heel goed maar ik ga het proberen zo kort mogelijk even uit te leggen. Een van de modules van de opleiding ging over maatschappelijk verantwoord ondernemen (MVO) waarbij bedrijven volgens het principe van People, Planet, Profit werken en dus ook hun beslissingen afwegen in de juiste volgorde van deze 3 P’s. Denk aan vrachtauto’s die na het lossen van hun lading in distributiecentra normaal leeg terug zouden moeten rijden nu lading van een ‘concurrent’ mee nemen op de terugweg om zo de uitstoot te verminderen, of een grote Zweedse winkelketen (die we allemaal wel kennen) die hun producten zo ontwerpt dat het in elkaar past waardoor er minder transport nodig is en wie heeft er thuis nog van die hele grote plastic flacons met wasmiddelen? Dit is door de meeste producenten nu zo geconcentreerd gemaakt dat er niet alleen minder transport nodig is maar ook veel minder plastic verpakkingen. Al dit soort oplossingen vallen onder het MVO duurzaam ondernemen en zijn toepasbaar over de gehele supply chain. Ik merk dat ik toch wel weer een beetje enthousiast word nu ik hierover schrijf maar snap dat het voor jullie die dit lezen misschien minder interessant is dus we gaan weer door…

Na 2,5 jaar had ik deze studie met een mooi eindcijfer van 8,5 gemiddeld afgerond en was mijn kijk op het bedrijfsleven flink veranderd. Mijn dagelijkse werkzaamheden bestonden toen vooral uit veel vergaderen, vaak viel ik van de ene meeting in de andere, en gingen de meeste gesprekken die ik gedurende de dag voerde vooral over geld. Dit begon steeds meer te botsen met wie ik zelf was (geworden) en de dingen die ik belangrijk vind. Toen vervolgens iemand aan mij de vraag stelde: voor wie doe jij dit eigenlijk? Was er voor mij nog maar 1 opties mogelijk. Met pijn in mijn hart nam ik na 4,5 jaar ontslag bij het bedrijf dat we met een handjevol mensen vanuit het niks hadden opgebouwd.

Het eerste half jaar verbleef ik in mijn stacaravan op een camping bij de Brielse maas, een plek waar ik sinds een paar jaar de zomers doorbracht als tegenhanger voor het chaotische werkleven en een plek om even helemaal lekker tot rust te komen. Behalve het fluiten van vogeltjes en kukelen van hanen hoor je vrijwel niks. Ik wist niet wat ik moest gaan doen maar wist wel dat ik graag iets zou willen doen met en voor mensen (in het bijzonder kinderen, zij zijn onze toekomst en de ouderen omdat zij ons hebben gegeven wat we nu allemaal hebben) in combinatie met duurzaamheid. Om inspiratie op te doen en om eens te kijken hoe ze met dit soort dingen omgaan in landen waar het financiële aspect niet vanzelfsprekend is besloot ik naar Zuid-America te vertrekken.

Ik heb een fantastische tijd mogen meemaken en geweldige mensen mogen ontmoeten. De natuur daar is veelal ongerept. Ik heb gigantische gletsjers gezien, enorme zoutvlaktes bewandelt, gedacht dat ik in het wilde westen was beland, pinguïns op een meter afstand gezien terwijl het 30 graden was, gezwommen met zeehonden en walvissen gezien, en nog veel meer bijzondere dingen. Ik voel  mij hierdoor zeker een gezegend mens. Maar ook deze medaille heeft een keerzijde, kinderen zien slapen op straat in plaatsen bij ons te vergelijken met een stad als Rotterdam, mensen die eigenlijk al niet genoeg eten hebben voor hun eigen gezin maar je wel een plaats aan tafel aanbieden, mensen die sowieso nog leven in zelf gemaakte woningen zonder elektriciteit en waar sanitaire voorzieningen bestaan uit een emmer met water. Waar wij onze kinderen laten spelen met een pop of teddybeer, heb ik daar een meisje hetzelfde zien doen met een dode rat. Ik heb me dan ook vaak geschaamd voor waar ik geboren ben en welk gedrag we vertonen. Het enige verschil namelijk tussen de verschillende leefomstandigheden is puur en alleen de plaats op de wereld waar je geboren bent en de kansen die dit met zich mee brengt.

Onderweg heb ik een hoop inspiratie opgedaan en is het idee geboren om een nieuw product te lanceren in Nederland wat helemaal past bij wie ik ben en wat ik belangrijk vind in deze wereld. Het concept heb ik duidelijk voor ogen maar zal nog een paar jaar op zich moeten laten wachten voordat dit ook echt realiteit kan gaan worden. Maar gebeuren gaat het, daar ben ik van overtuigd. Gelukkig zijn er al veel gelijkgestemde ondernemers die deze weg al hebben afgelegd en al fantastische duurzame producten op de markt hebben gebracht dus waarom niet daar beginnen…..

Met Linada wil ik mensen een platform bieden voor diverse soorten duurzame producten die bijdragen aan een betere toekomst voor zowel mens als milieu. En nee, ik ben nu zelf niet ineens de nieuwe Greta Thunberg die een revolutie teweeg gaat brengen. Maar ik ben er heilig van overtuigd dat wij met elkaar wel degelijk de mogelijkheid hebben om dingen te veranderen, ieder op onze eigen manier. Wij hebben het voorrecht geboren te zijn op een plek in de wereld waar we de kennis en de middelen hebben om betere keuzes te maken, dus waarom zouden we dat dan niet doen?

Ik maak nu bewustere keuzes als het gaat om de producten die we dagelijks gebruiken, doe jij ook mee? JA ik doe mee